Discoavond

De verslaggever van het NS journaal praat vol vuur over de opening van het boekenbal. Hij kijkt erbij alsof hij de microfoon direct na dit item in een hoek zal gooien om over de zilvergrijze loper naar binnen te stormen. Bernlef staat al de hele tijd achter hem de camera in te kijken en dan weer snel eruit. Bernlef staat heel toevallig op die plek in de rij, schuin achter de verslaggever. (Die zich inmiddels in z'n hoofd al zowat in het feestgedruis gestort heeft, om er - als het aan hem ligt - ook nooit meer uit tevoorschijn te komen.) Bernlef weet niet meer precies wat hij met de situatie moet. Bernlef doet een stapje naar voren. Een stapje terug. Totdat Philip Freriks de verslaggever, olijk doch dwingend, op Bernlefs aanwezigheid attendeert.
'Hé! Ik Zie Nu Net Bernlef Voorbijkomen!' roept Philip.
'O ja,' de verslaggever kijkt verstrooid op. 'Daar bent u toevallig.'
'Ja,' lacht Bernlef.
'Tjonge wat heeft u een hoge oplage dit jaar.
'Nou!'
'Hoe is het om 71 te zijn?'
'Ik heb daar eigenlijk geen gevoel bij,' zegt Bernlef na een tijdje.
'O. Vond u het leuk om hier naartoe te komen. Naar deze eh..discoavond. Of had u liever met een kop koffie op de bank gelegen?'
'Nou ja, ik heb een heel regelmatig leven. Af en toe een discoavondje vind ik wel leuk hoor.'
'Jaja,' grijnst de verslaggever, 'nou bedankt. LATURR.'