Yogafreak

Ik zie mezelf vanochtend alwéér met dat rode uitstekende matje richting gymzaal fietsen. Moet ik weer die hele gevaarlijke weg oversteken. Dat gaat weer nét goed.
De yogales van gisterenavond hangt nog zwaar in mijn benen. Maar ik heb betaald voor vandaag.
Ik lijk wel een yogafreak. Eéntje die de laatste tijd ook nog eens geen enkele vooruitgang boekt. Maar dat vindt een yogafreak niet erg natuurlijk.
Als ik arriveer zit alles nog potdicht. De fiets van de juffrouw staat er niet. Gelukkig zie ik een vrouw staan die er gisteren ook was.
'Wij zijn wel die-hards hè!' roep ik enthousiast naar haar.
'Soms ben ik tijden overal te vroeg en dan heb ik weer tijden dat ik te laat kom,' zegt ze.
'Zijn wij de énigen die naar de yogaworkshop komen?' vraag ik dan.
'Ik hoop het niet,' zegt ze angstig.
'Nee,' zeg ik.
Op mijn telefoon zie ik dat het vier minuten voor tien is. Het begint om tien uur. We kijken om ons heen. Naar de leegte. Het verlaten plein. En daar komt de juf al aangefietst!