De tandarts is een hele donkere mevrouw met een mintgroene mondkap tot op haar neus. Ze draagt een wit schort waar gereedschap in zit. Moeder moet in een glanzende beige stoel gaan liggen. Met een felle lamp erboven. Op de computer staat een paginagrote röntgenfoto van moeders gebit. De tandarts rolt dofwitte rubberen handschoentjes over haar ranke vingers. Moeder opent haar mond. De tandarts stopt er meteen een witte slang in. De slang maakt een zuigend en slurpend geluid. De tandarts gaat een tijdje op en neer met de slang en pakt dan een haak. Ze stopt de haak ook in moeders mond. Ze trekt en duwt met de haak en daarna met haar vingers.
Als ze hiermee klaar is, doet de tandarts haar mondkap af en lacht naar het meisje. 'Zo nu mag jij even op de stoel.'
Het meisje sluit haar mond.
De tandarts zegt lieflijk: 'Dan ga ik alleen jouw tandjes even tellen.'
De tandarts buigt zich naar voren: 'Als jij op de stoel gaat zitten, krijg jij een cadeautje.'
Het meisje klemt haar lippen opeen. Trekt haar schouders op. Verbergt zich ertussen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten