Iemand heeft mijn blog gelezen en schrijft me dat hij het mooie stukjes vindt. Iemand blijkt al te weten dat ik op Texel was geweest. Een ander iemand vraagt hoe het is om zo onwerkelijk (of was het onredelijk?) lang bij elkaar te zijn. En als ik vandaag even boodschappen ga doen, informeert iemand belangstellend of ik een nieuw huis heb. Of we nu al verder kijken dan Haarlem. Een kletsje volgt. Ik kom te weten dat die 'iemand' een opa van in de zeventig is die hier al 35 jaar woont. Ik 10 jaar, zeg ik.
'Zó lang al!'
'Zoiets wel.'
'Waarom heb ik je dan niet éérder gezien?'
'Omdat ik vroeger nooit buiten kwam.'
Nu durf ik niets meer op te schrijven. Omdat misschien iemand het leest.
( Ik wilde het eigenlijk hebben over mijn muizen. Dat het Kremlin er 3200 bij mij besteld had. Vandaar die toestanden hier in huis. Maar daar mocht ik eerder niets over loslaten. 'Heb je die muizen nu al naar het Kremlin gezonden?' )
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten