Perspectief

Iemand wees me er net op dat ik op de wij-vorm overschakelde zodra mij iets gevraagd werd.
Het idee dat we hierbinnen met meer zijn, heeft me altijd erg aangesproken. Iemand, niemand en honderdduizend van Pirandello vond ik ooit geweldig.
We zijn ook met meer natuurlijk, maar waar ben ik?
Het onbetrouwbare ik-perspectief daar ging mijn les gisteren ook over. De ik-beleving. De ik-vertelling. Een cursist had er moeite mee een andere 'ik' neer te zetten dan hijzelf. Zich te verplaatsen in een andere ik. Ik heb geen moeite me te verplaatsen. Wel moeite me niet te verplaatsen. Maar ook dan kan het ik-perspectief moeilijk zijn. Want er moet een vertrekpunt zijn.
Die avond kwamen man, buurman en ik erop dat verandering van perspectief de tijd waarin we nu leven kenmerkte. Niets is nog duidelijk. Alles en iedereen valt van z'n voetstuk. De banken, de wielrenners, de mensen die we dachten te kennen. We moeten onze mening steeds herzien. En net als we dat gedaan hebben, komt er weer een ander perspectief bij.
Eh..ik. Ik herzie.