In NRC van vandaag stond dat we de komende veranderingen in onze persoonlijkheid consequent onderschatten. We denken dat we over tien jaar nog ongeveer hetzelfde zijn. Maar dat is dus niet zo. Als we over tien jaar terugkijken, weten we niet meer wie we zien.
Ik denk inderdaad dat mijn persoonlijkheid vanaf nu niet zo gek veel meer zal veranderen. Op wat punten en komma's na. Maar we veranderen veel meer dan we denken, allemaal. Dus ook ik.
We kunnen het ons nu alleen niet gemakkelijk voor de geest halen. De persoon die we dan zijn.
Er stond: 'Vaak verwarren mensen de kans dat iets zal gebeuren met het gemak waarmee ze zich het voor de geest kunnen halen. En: 'Doordat het moeilijk is om veranderingen te voorspellen die met henzelf te maken hebben, zouden mensen ten onrechte kunnen denken dat die veranderingen niet zo waarschijnlijk zijn.'
Wat ik me niet gemakkelijk voor de geest kan halen is dat ik een heel extravert, materialistisch persoon ben, iemand die alleen jurken en rokjes draagt, dol op binnenhuisarchitectuur, verknocht aan verenigingswerk in de vrije weekenden, stampvolle carnavalskroegen, gezelligheid, kaasfonduen, salsa dansen en al het andere wat ik me nu echt niet voor kan stellen.
Ik snap wel waarom we het allemaal het liefst zo lang mogelijk niet weten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Of deze: "mensen, zo lijkt het, ervaren het heden als een breekpunt in het leven, als het moment waarop zij eindelijk definitief de persoon geworden zijn die zij de rest van hun leven zullen blijven". Als je 20 bent? 50? 80? Dood?
Zou Stapel die OCEAN overgestoken zijn?
Een reactie posten