Bij de espressofabriek zitten mensen op het terras. Het ziet er goed uit. Al dragen ze dikke jassen.
'Oók op de bus een vlaggetje!' roept Deetje nu. Het is waar. Overal wapperen de vlaggen.
Hier fietst de bijna veertigjarige. En meteen daarna bedenk ik dat ik zeker op de helft van mijn leven zit. Hoe afgrijselijk snel dat gegaan is. Ik denk aan de mensen die ik ken en al lang over de helft van hun leven zijn. Nog meer denk ik aan het niet weten hoe lang nog. Voor iedereen. Misschien is dit wel anderhalve week voor het einde. De IJburglaan is lang en kaarsrecht en je kunt erg veel nare dingen denken als je daar op rijdt, terwijl je tegelijkertijd echt gezellig met je dochters en haar vriendin aan het fietsen bent.
'Na de koning ben ik jarig, hè? zegt Deetje.
'Ja, dan ben jij jarig.'
'Ik krijg ook vlaggetjes.'