Tijd van wachten is tijd van lezen. Dus kocht ik gisteren dan eindelijk Vader van Karl Ove Knausgard. Het is niet zo dat ik geen enkel ongelezen boek meer hier heb liggen. Aan beide zijden van mij stapelen ze zich op. Er is een half jaar vakantie voor nodig om de stapel weg te werken. Zonder kinderen. En dat laatste zou ik ook weer niet willen. Dus het wordt gewoon hapsnap lezen zoals altijd. Ik bedenk me nu dat we het laatst, tijdens een geheime bijeenkomst, nog hadden over dat ene halve uurtje per dag dat mensen over schijnen te hebben. Het ging erom dat wij die tijd in moesten zien te pikken met onze verhalen. Het kort verhaal als ideale vorm.
Voor ik Vader kocht, fietste ik nog naar een zieke vriendin, geen zieke vriendin maar gewoon een vriendin met griep. Bij haar lunchte ik. Ik had iets smerigs meegenomen voor op het brood, maar zij wilde dat graag eten. Ze legde repen Tony Chocolonely op tafel en toen ik weer wegging deed ze die repen weer terug in de kast. We praatten over in hoeverre je jezelf kunt vertrouwen, je eigen mening over wat je maakt. We kwamen er niet helemaal uit. Ook hadden we het erover waarom je bij het lezen van sommige literatuur zo rustig wordt. De uitkomst was dat dat goede literatuur moest zijn. Van het lezen van de boeken van Gerbrand Bakker word je rustig. Dat zit ook in zijn blogs. Maar wat dat precies is? Ik heb het ook heel sterk als ik Coetzee lees.
In de Bijenkorf paste ik spijkerbroeken, maar ze zaten allemaal niet goed. Bij de HEMA kocht ik een kinderwcbril en salmiaklolly's. Op de terugweg at ik op de fiets vijf lolly's achter elkaar, deed de stokjes in mijn jaszak en probeerde te onthouden dat ik die straks ongezien de prullenbak in zou moeten doen. Dat deed ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten