De doos

Een paar dagen voor de verjaardag van man werd er een grote bruine doos bij ons afgeleverd met aan beide zijden de afbeelding van een gril. Daaronder het woord 'grill'. Het handvat van ons tosti-ijzer was afgebroken omdat het brood dat we ertussen stopten te dik was. Dat zou met zo'n gril niet gebeuren, dacht ik zo. Man was de enige die thuis was toen de doos bezorgd werd en hij had de doos dus ook in ontvangst genomen.
'Wat zit er in die doos, papa?' vroeg Jeetje toen ze thuiskwam.
'Boeken voor mama denk ik,' zei hij.
'Die doos is het cadeau voor papa. Niet zeggen,' zou ik haar later influisteren. 'Dat is ons geheim.'
Jeetje glunderde. Sindsdien werden er onophoudelijk zinspelingen gemaakt over de doos en over tosti's.
'Papa, we brengen even de doos met boeken voor mama naar boven, hoor!'
'Jammer hè? Dat we geen tosti's meer kunnen maken?'
We pakten de doos samen in en verborgen de doos daarna onder jassen en dekens. We barricadeerden de deur voor de bijna-jarige. Een dag voor het feest nam Jeetje haar kleine zus mee naar boven om haar deelgenote te maken van de doos.

De klein zus riep bovenaan de trap al: 'Er staat een groot cadeau op mama's werkkamer!'
'O ja?' zei man.
'Ja, dat is een verrassing,' zei ze. 'Voor jouw verjaardag! Een heel groot cadeau.'
'Dat mag papa niet weten, hè?' zei ik.
'Nee!,' zei ze blij.

's Avonds voor het slapengaan zei Deetje nog. 'Papa? Het tosti-ijzer is toch stuk, hè?'
'Ja, het tosti-ijzer is stuk,' zei man.
'Ja. En als jij morgen jarig bent, is het tosti-ijzer niet meer stuk!'

Toen de grote dag aanbrak, terwijl man het papier van de doos scheurde, was de spanning om te snijden. Wat zou erin zitten?