Gevaarlijk

De afgelopen week was vreemd. Zeker in vergelijking met de weken ervoor toen ik dag en nacht bezig was met het te schrijven boek. Het maakte niet uit waar ik zat, of het lawaaiig was. Er waren geen strikte voorwaarden waaronder ik werken kon. Het ging maar door. Dat is het beste. Maar deze week was er een van ledigheid. Wachten. Met beide benen sta ik op de grond en kijk rondom mij heen. Het is een zooitje geworden in mijn kamer. Op de school en de crèche is alles hetzelfde gebleven.  Op de uitgeverij wordt geborreld in fel licht. Ik heb het idee dat ik heel lang naar het buitenland geweest ben en nu net weer terug. Het miezert hier.
'Je hebt op je blog geschreven dat je op send gedrukt hebt,' zei een collega tegen me. 'Dan gaan ze je feliciteren en zo. Wil je dat wel?'
Ik knikte. Het was zo. Ik wist het. Aan de ene kant was het voorbarig, maar aan de andere kant klopte het dat ik dat deed. Omdat ik iets stuurde waar ik achter stond. Dat is best heel wat. Ergens achter staan. Dat is gevaarlijk.