Goed, de nieuwe werkelijkheid. Het eerste wat ik deed was vier kamerplanten bestellen bij een online plantenzaak. Omdat ik in mijn nieuwe werkelijkheid natuurlijk geen grote planten bij de Intratuin kan gaan halen. Ik koos alleen de planten uit de categorie: zeer makkelijk in onderhoud. Puur op intuïtie.
Er hebben in mijn huis nog nooit planten gestaan. Maar in de nieuwe werkelijkheid kan alles.
Ik telde de dagen. Eergisteren arriveerden ze eindelijk in een levensgrote kartonnen doos. Jeetje en haar vriendin begonnen meteen met knutselen.
Nu staat er een soort kerstboom, op de plek waar in de oude werkelijkheid de echte kerstboom altijd stond, ook heb ik een grote plant met dikke stam en donker blad, - waarvan één buurvrouw heeft gezegd dat haar oma ook zulke planten heeft en een andere buurvrouw beweerde dat het een typische studentenkamerplant was - aan het plafond hangt één klimop plant - héél erg jaren '70 volgens mijn bezoek - en er is een plant die gewoon voor het keukenraam staat. Die wordt door iedereen over het hoofd gezien.
Man zweeg toen ik hem de nieuwe werkelijkheid showde.
'Vind je het niet mooi?'
'Jawel hoor,' zei hij snel.
'Ze zeggen dat deze planten niet in de mode zijn.'
'Nee, dat zijn ze ook niet. Maar dat geeft niet toch?'
Ik begreep het niet. Hij was altijd een plantenman geweest. Groene vingers. Maar misschien was ook dat in deze werkelijkheid veranderd.
Ik zit dit trouwens te typen in mijn hemdje omdat ik de houtkachel zo hard opgestookt heb. Voor mij op het kleed staat een lege doodskist. Van karton. Met een rood fluwelen doek erin. Het deksel - met een kruis - ligt ernaast. Leonard Cohen zingt: You want it darker. We kill the flame.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten