De buren zijn niet thuis

O God! Ze zijn al de héle dag niet thuis en het regent. De bakfiets is weg. Ze zouden toch niet echt naar die andere stad gefietst zijn? Wacht even, meenden ze dat serieus dan? Ze zijn toch niet stiekem nú een huis aan het kopen? Met een tuin van 24 meter diep. Zo op deze druilerige zaterdag in januari. O God, de buren zijn weg. En misschien blijven ze ook wel meteen; vandaag nog. Zo leuk vinden ze het daar. Zo geweldig leuk. Met die tuin. En al die ruimte. En die leuke nieuwe stad. En dan hebben wíj onze buren ineens niet meer. Terwijl ons dochtertje in de veronderstelling leeft dat ze in deze straat twee huizen heeft om in te wonen. O God! Hoe moeten we het haar vertellen? En ze zouden nog wel naar dezelfde geweldige lagere school gaan. En later, als ze zouden gaan stappen, zouden ze elkaar altijd naar huis brengen. Zodat wij allemaal heel rustig konden slapen.