'Dat is voor menzen,' constateert ze regelmatig. Bijvoorbeeld als het over koffie gaat. Of wijn.
'Dat is niet voor mij. Dat is voor menzen.'
Zoals ze 'menzen' uitspreekt. Alsof het dreuzels zijn. Of insecten.
Je wordt wakker en in de spiegel zie je plotseling: Een Menz. Je zou je doodschrikken.
En ineens blijkt dan ook dat ze zich overal om je heen te bevinden; menzen. Ze kruipen, ze lachen, ze praten, ze rennen, ze maken wilde gebaren, ze zitten. Je wordt er door omringd. Menzen, menzen, menzen. Overal menzen.
Gelukkig hoort ze daar niet bij.
'Dat is meer iets voor menzen!' Ze draait zich om en huppelt verder. Haar staartje zwiept heen en weer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten