Rond half twaalf 's avonds stappen er twee dames van rond de zestig in de coupé. Alleen tegenover mij is nog plek. Ik schat in dat ze niet naast elkaar op het bankje passen. Maar ze zitten gezellig klem. Met hun handtasjes op schoot bespreken ze hoe gelukkig ze zijn omdat ze trein gehaald hebben.
'Het was vanavond echt geweldig,' hijgt de een.
'Ja ik heb genóten,' zucht de ander.
'Ik geniet nóg.'
'En we hebben de trein gehaald.' Het geluk kan niet op.
Ik zou de twee dikke vriendinnen wel willen kussen. Om hoe ze daar zitten. Met vuurrode blossen. Om de beurt barsten ze in een aanstekelijk lachen uit. Over het beláchelijk dure mini kommetje rijst van de één en het kleine beetje bami van de ander. De tranen lopen over hun wangen. Ze praten over acteurs. En wie ze genomen hadden als ze hádden mogen kiezen. - En als Piet niet bestond natuurlijk. -
Na een tijdje komen er immense huishoudportemonnees uit hun kleine handtasjes. En rekenen ze de avond met elkaar af.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Heerlijk! Inderdaad volmaakt geluk.
Het was een heerlijke en ontspannen dag vrijdag en dat niet alleen voor die twee tantes.
Het geluk om de trein te halen is ook heel bekend!
Een reactie posten