De wandeling naar de nieuwe werkkamer vind ik tot nu toe - het is dag twee - het leukst. Na het ontbijt stap ik het huis uit met mijn laptop op mijn rug. In de zon wandel ik en kijk rond alsof ik toerist ben in eigen stad. Ik ga zo ook gekleed. Onderweg zie ik taferelen die ik vroeger nooit zag voordat ik aan het werk toog. Ik doe mijn best de taferelen goed in me op te nemen. De oude vrouw die met een lieve lach de duiven voert. Gisteren was er een bejaarde meneer bij dat bankje de duiven aan het voeren. Als je een bepaalde leeftijd bereikt hebt, neem je genoegen met aandacht van de duiven.
Zo ben ik waarschijnlijk het ene fascinerende tafereel na het andere gepasseerd. Maar ineens was ik er.
Ineens zat ik binnen. Met enkel mijn aantekenschriftjes en een document om op te starten. Geen wasje om om nog even snel doen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
neem nooit twee maal dezelfde weg --zei David Deutsch, nobelprijswinnaar tegen een aio van hem en die nu op weg is naar een nobelprijs.
Dat kán niet eens, tweemaal dezelfde weg nemen.
Louter, precies! Dat doen wij als familie nooit. Nooit dezelfde weg. Daarom struinen wij soms door weilanden, struiken langs afgelegen industrieterreinen. Om maar een andere weg in te slaan. Soms een doodlopende.
Volgens mij kan het toch wel, Cathelijne..
Zelfs al zou je dezelfde weg nemen, dan zou het niet dezelfde weg meer zijn als eerst. Daarom kan het niet.
Een reactie posten