Op zaterdagavond was het weer feest in onze straat. Iedereen was buiten. Er was verschrikkelijk veel eten. En drinken. De vuren waren aangestookt, de kinderen werden steeds smeriger en uitgelatener. En nadat die naar bed gebracht waren, kwam deel twee van het feest. Tot diep in de nacht zaten we op de stoep. Op stoeltjes. Rondom vuurtjes. Met wijntjes. Overal stonden babyfoons. Een gemêleerd gezelschap van bewoners.
Op zondagochtend zag je de vaders voor dag en dauw hun huizen alweer uitrollen. Uren later volgden de moeders met frisgewassen haar. De kinderen speelden midden op straat. Omdat het autoloze zondag was. Ze waren allemaal wat jengelig omdat ze te weinig slaap hadden gehad.
We wonen in een bijzondere straat, en in de zomermaanden wil niemand hier weg, maar we zullen allemaal een keer gaan. Omdat we uit onze huizen groeien. Lang kan het niet meer duren voor de eerste vertrekt. En de winter komt eraan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
dit zijn de goede feesten. alleen: jij zat er dus wel voor dag en dauw, tussen de vaders?
ik kwam uit de douche, keek uit het raam...en zag de vaders met lodderogen hangen..en zag Man daar ook hangen..en zag Jeetje op straat spelen...en ging nog wat aan m'n persoonlijke verzorging doen..en de krant inbladeren...
Een reactie posten