Vandaag

Vandaag schreef ik thuis een verhaal af. Mijn werkkamer heb ik alweer twee weken geleden, hals over kop, verlaten. Van de een op de andere dag overviel het me. Heimwee. Schrijven kan toch beter 'thuis' geschieden. Of nee, je moet je op de een of andere manier 'thuis' voelen. Je moet er je 'thuis' van kunnen maken. Ik weet nog altijd niet precies wat me overviel. Aan de werkruimte ligt het zeker niet. (Als je er nog eentje zoekt in Amsterdam, laat het me weten!)

Vandaag kreeg ik ook een idee voor het korte tussendoor verhaaltje voor de verzamelbundel. Maar dat idee kan ik waarschijnlijk niet gebruiken. Geeft niets, want ik had al een idee. Ik heb zin in dat korte tussendoor verhaaltje voor die verzamelbundel. Na maandenlang lange lijnen uitzetten, is het nu tijd voor iets handzamers. En dan de laatste lange lijn.

Vandaag fietste ik naar de Bijenkorf en kocht als beloning voor mijzelf een erg interessante blouse die ik over twee weken aan kan doen, tijdens mijn optreden op het Geen Daden Maar Woorden Festival. Op de boekenafdeling schafte ik het boek Hoe ik nimmer de ronde van Frankrijk voor min-twaalf-jarigen won van Ivo Victoria aan en kon ik Blinde Wereld van Ellen Heijmerikx nog niet vinden.
Mijn geliefde Dola Korstjens maakt definitief geen deel meer uit van het Bijenkorf repertoire. Ook het laatste boek bleek nu verkocht. Op de een of andere manier had ik toch graag gehad dat dat laatste boek daar nog gewoon gestaan had. (Ik had verdomme een twitter, faceboek, hyves, weblogpagina voor Dola aan moeten maken)