Op woensdagmiddag gingen Jeetje en ik zwemmen. De zwembandjes konden we thuis nergens vinden. Nieuwe oranje bandjes gekocht. Kreeg ik die krengen eerst niet goed opgeblazen. Maar we bleven er allebei geduldig onder. Niets drukte de pret. Onze tas met handdoeken en twee appeltjes erin op een stoel gezet.
'Wat een mooi, sporterig badpak heb jij,' zei Jeetje bewonderend.
'En jij moet een nieuwe,' zei ik. 'Deze is alweer te klein.'
We zwommen en we doken en als er golven kwamen dreven we op onze rug. Het was niet druk in het zwembad. Het was het paradijs. Waarin Jeetje en ik naast elkaar zaten. Zwijgend het appeltje aten. Druipend en een beetje bibberend.
Daarna lieten we ons een lange tijd met de stroom meevoeren in het warme bad.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten