Verhalen in de nacht

's Nachts lees ik Verhalen van John Cheever, of de verhalen van Murakami, Blinde wilg, slapende vrouw. Het ligt er maar net aan welke nacht het is en de tijd waarop ik wakker word. Vannacht las ik 'de Muzieklerares' van Cheever. Een scherpere beschrijving van een compleet uitgebluste moeder met drie kinderen ben ik nog nooit eerder tegengekomen. Daar kan de uitgebluste moeder Wieke die ik nog vorm aan het geven ben, een puntje aan zuigen.
Ik leefde in een volkomen Cheeverloze wereld totdat Thomas Verbogt me een paar maanden geleden tijdens een treinritje over hem vertelde. Daarna kwam ik zijn naam werkelijk overal tegen. Nu begrijp ik eigenlijk niet hoe ik een bundel verhalen kon schrijven, zonder eerst van John Cheever te hebben kennisgenomen. De verhalen van Murakami blijven minder goed dan zijn romans. Maar toch zitten er pareltjes bij. En het gemak waarmee die man zich alles veroorlooft, werkt voor mij heel inspirerend. Omdat alles mogelijk is. Vrijheid.
Maar dan de fragmentarische verhalen van Alice Munro. Bij het lezen daarvan heb ik echt weleens in mijn handjes geklapt van geluk. Over al die souplesse. 's Nachts zou ik haar nooit lezen.
's Avonds lees ik tegenwoordig meestal verhalen van Annie Proulx omdat dat boek beneden ligt. Maar ik moet eerlijk zijn, ik ben al eens op een drafje naar de slaapkamer gehold, om dan toch snel Cheever of Murakami te halen. Al zijn die Proulx verhalen ook zeker niet mis.