dinsdag 26 augustus 2014

F a k

's Avonds kan de grote niet slapen, gewoon omdat ze niet kan slapen. 's Nachts staat de kleine aan ons bed te fluisteren: 'Ik ben zo bang. Ik ben zo bang.'
'In de vroege ochtend hoor ik gestamp. Daarna is er het vreselijke gillen: 'Kutmens, fak joe, kutmens, fak joe.'
De meisjes maken zich op om naar school te gaan.
'Fak joe! Ik haat je. Fak fak fak joe. Kut kut kutmens,' schreeuwen ze tegen elkaar.
Het is de tweede week na de grote vakantie. Mijn brave, sociale, behulpzame kinderen lijken wat moeite te hebben om de draad weer op het pakken. Om weer in het stramien te komen.
De kleine blijft maar orders uitdelen. Duidelijke orders. Dwangbevelen. En FAK JOE!  erachteraan.
'Doe jij op school ook zo raar?' vraag ik.
'Nee, natuurlijk niet,' zegt ze. 'Dat mag echt niet van de juf.' Ze glimlacht naar me.

Geen opmerkingen: