Er was een enorme Engelse verpleegster die 25 jaar in Zuid-Frankrijk had gewerkt en die toen ze met pensioen was een enorm klooster kocht in een diep dal in de Auvergne. Ze woonde er met haar honden en geiten en in de zomer ontving ze gasten met paarden en ezels. Ze bakte enorme pizza's. We sliepen met z'n vieren in een brandschone slaapzaal met vijftien bedden onder paardendekens. Ze was als een liefhebbende moeder voor ons, maar 's nachts bedacht ik me dat ze ook elk moment de zaal zou kunnen binnenstormen in een verpleegstersuniform om ons God weet wat toe te dienen.
Er was een zeer gastvrij Nederlands echtpaar dat tien jaar geleden een B&B begon op een top van een berg. Maar ik zag nooit dat het een bergtop was omdat het mistig was en regende.
Ik zei: Misschien blijft de regen hier hangen omdat jullie in een dal zitten?
De meneer zei heel vaak: 'Normaal zitten we elke dag op het terras, maar dit jaar hebben nog maar vier keer buiten gezeten. De mevrouw zei: 'Maar er zijn ergere dingen. Zo is het toch? Het komt zoals het komt.'
Ook was er onze ezel Nenet die gevoelige hoefjes had, niet door modderstromen wilde lopen en daarnaast een autoriteitsprobleem had. Ze was omkoopbaar noch ergens met lichte agressie toe te dwingen. De enige twee methodes die ik ken als het op leidinggeven aankomt.
Dit waren een paar types die ik tijdens de vakantie tegenkwam.
Weer een paar nieuwe eigenaardigheden erbij, uitspraken, gebaren die ik onthouden zal om ooit te gebruiken. Zo werkt dat. - Dit in het kader van de zomercursus die ik volgende week ga geven en die gaat over hoe je de werkelijkheid gebruikt in literatuur. -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten