Onbenoembaar

De kleine blijkt een krentenbaard te hebben. Niet op haar gezicht.

'Ze heeft plekjes bij haar liezen. Kan ik met haar langskomen?' hoor ik hem zeggen. Het zijn nu niet direct 'de liezen'. Maar goed. Er zít er ook eentje bij 'de liezen'. En de dokter zal wel weten om welk gebied het gaat.
'Ze heeft eh soort van wondjes..daar,' vertel ik mijn moeder. 'Zal ik er maar gewoon zinkzalf op doen?'
Er zitten wondjes op haar vagina. Voor zo'n klein meisje is zo'n woord erg groot. Vaginaatje is ronduit smerig.
Ze heeft wondjes op haar geslachtsdeel. Dat kan. Maar klinkt afstandelijk. Voor spreektaal.
Ze heeft wondjes op haar plassertje. Zo noemt ze het zelf. Zo noemen ze het op de crèche. Maar zo kan ik het niet gaan noemen. Ik blijf me maar iets anders voorstellen bij Het Plassertje. En kut zeg je niet. Dat zeg je wel maar dat zeg je niet. Kut durf ik al haast niet eens op te schrijven. Wie weet of oma dit leest.

Een jongen heeft gewoon een piemel. Dat kan altijd.