Vannacht

Mijn moeder kampt met een slaapprobleem. Daar hoef ik niet geheimzinnig over te doen. Zo lang ik haar ken, is dat al aan de gang. Het niet-slapen van haar. Ver na middernacht is zij meestal wakker, stommelt zij door mijn ouderlijk huis met manden vol was die gestreken zal gaan worden, of ze poetst wat, leest wat, luistert naar de radio. Ik weet niet precies wat mijn moeder des nachts allemaal doet.
Maar vannacht was het anders. Vannacht heeft ze voor het eerst in weken de hele nacht doorgeslapen. Als een roosje, op een matras in onze woonkamer. Met mijn nieuwe boek naast haar op de grond. Mijn moeder is de allereerste die Lastmens heeft ingekeken.
'En?' vroeg ik vanmorgen. 'Wat vond je ervan?'
Maar na een paar bladzijdes al, bleek zij in zo'n heerlijk diepe, droomloze slaap gevallen te zijn, dat zelfs Jeetje haar in de vroege ochtend maar nauwelijks wakker wist te krijgen.