Ons huis werd in 2011 alsnog ingewijd. Op de valreep. We wonen er nu anderhalf jaar maar gisteren voelde het ineens alsof het huis eindelijk zijn bestemming kreeg. Om negen uur 's avond lagen er elf kinderen boven te slapen. En dan stond er nog een zolderetage leeg. Het was geen proppen. Geen moeilijkheid. Geen gezeik. Zelfs toen er eentje kotste, ging dat geruisloos.
Toen iemand me ergens op de avond vroeg wat de drie mooiste momenten van 2011 waren en ik niets wist, eigenlijk kon ik alleen maar denken 2011 is achter de rug en nu 2012 nog, was daar het beeld van die elf slapende kindjes overal in mijn huis. Het mooiste moment van 2011. Het voelde alsof alles toch nog goed kwam. Al was er helemaal niets wat niet goed was.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
heel mooi beeld...
Een reactie posten