Sinds het 2012 is, ben ik op zoek naar voornemens of juist geen voornemens. Ik zoek iets. Ik loop de trappen op en af door ons huis. We hebben nogal wat trappen voor Amsterdamse begrippen. Dat kan als je op IJburg woont. De kamers waar ik in terechtkom zijn leeg. Alles opgeruimd. In de mijne staat een computerscherm. Daar ga ik zitten. Daar hoor ik te zitten, zeker. Er liggen papieren op tafel met paperclips eraan. Krantenknipsels. Hema mapjes met Hold that thought erop. Ik wil ze allemaal niet inkijken. Ik heb vanmorgen meteen mijn renpakje aangetrokken om mijzelf ervan te verzekeren dat ik ook echt ga rennen vandaag. Ik heb dus wel een voornemen.
Het liefst had ik het hele huis weer vol mensen. Tot de nok toe gevuld. Dan hoefde ik tenminste niet te zoeken. Het is een opmerkelijk verlangen van mij die normaliter nogal graag alleen is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten