Deetje rond half zes opgehaald van de crèche, haar op haar fietsje met duwstang naar huis gerold, waar ik de spinazieschotel met spekjes al klaar had staan, eenmaal binnen stapt zij van haar fietsje, smijt haar mutsje op de vloer, marcheert de kamer in, pakt een mand speelgoed en kiepert die - klingerdekleng - om, pakt het mini servies, begint dat één voor één in het rond te smijten, dit allemaal met haar jas nog aan, de wangen van Jeetje waren net droog, - zij had namelijk voor ik de kleine op ging halen minstens een uur kei hard gegild en mij uitgescholden voor dik oud wijf omdat ze geen televisie mocht kijken, en toen zei ik dat ik haar vanavond geen verhaaltje voorlas en zij riep 'dat vergeet je toch!', 'ik vergeet nooit iets,' zei ik kalm en zei krijste: 'is wel! ik kréég vanavond al geen verhaaltje!' - maar Jeetje begon dus ineens ook weer te blèren en te gillen als een speenvarken en Deetje trok haar hard aan haar haren om het allemaal wat kracht bij te zetten, en Jeetje duwde Deetje om, - bonkerdebonkerdebonk - en toen heb ik de beide dames naar buiten gedaan.
Al gillend verlieten wij de straat, en zo zijn we in het mini-speeltuintje beland waar ik rondjes om de glijbaan begon te rennen en zij renden mee.
Het was een wat vreemd gezicht. Maar uiteindelijk zijn we, na een rondje of twintig, in harmonie huiswaarts gekeerd alwaar er goed van de spinazie gegeten werd.
We hebben aan tafel uitgerekend dat als Jeetje 61 jaar is, ik 93 jaar ben, man 101, en Deetje 56 zal zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten