De tag van de schoonmaker stond al een week levensgroot op onze badkamervloer. Enorme lussen en krullen in onze handgemaakte Portugese tegels. Over het hele oppervlak. Hij had de fles Glorix er lukraak over uitgegoten. Het spul had het glazuur meteen uitgebeten.
Ik wees hem vandaag op het patroon. Ik vond het ook zielig voor hem want ik wist dat hij hier niks anders van zou kunnen maken. Het was overduidelijk zijn handtekening. Het liet ook nog eens zijn onverschillige werkwijze zien.
'Och joh,' zei ik, 'het was toch een spuuglelijke badkamer. Maar het enige dat nog wel meeviel was die vloer. Dus het is op zich wel jammer.' Ik stond daar maar te wijzen met mijn vingertje naar die vloer.
Hij zei: 'Sorry.'
'Doe er maar gewoon geen chloor meer op,' zei ik. 'Nou ja, het maakt eigenlijk ook niks meer uit. Die vloer is toch niet meer om aan te zien. Maar chloor is vies spul. Dat is eigenlijk alleen voor de wc en...'
Hij begreep niet wat ik zei want we kunnen helemaal niet met elkaar communiceren. In geen enkele taal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten