Haast

Of hij alsjeblieft voor mij mocht omdat hij de auto recht voor de Rode Hoed had staan en omdat hij haast had want hij ging diezelfde avond in een cabaretprogramma spelen dat nog wel gerepeteerd moest worden. Van mij mocht hij natuurlijk eerst want hij had een auto, hij moest 's avonds weer op het podium staan en ik was gewoon lopend gekomen en 's avonds zou ik een vriendin opzoeken in het ziekenhuis die een hartoperatie had ondergaan.
Hij zei ook dat hij heel goed kon voordragen, hij was snel, foutloos, het stond allemaal in één keer op de camera en hij liet ons alvast iets horen, een moeilijk stukje dat hij nog even wilde oefenen, hij las het inderdaad buitengewoon goed voor, foutloos, en we moesten allemaal lachen om wat er stond en daarna rende hij naar buiten om een ander jasje uit zijn auto te halen die voor het raam geparkeerd stond, het was een grijs colbert met een klein zwart ruitje, hij draaide rond als een fotomodel en wilde weten of het hem goed stond, het stond ook echt wel beter dan het jasje dat hij daarvoor aanhad, en toen vroeg hij of er chips was, het was tien uur in de ochtend dus niemand had nog aan chips gedacht, maar hij had chips nodig voor een ander tekstje dat hij zo dadelijk ook zou gaan doen, en er was iemand van de productie die chips wist te regelen en toen mocht hij dus gaan voorlezen, ik wachtte netjes tot hij klaar was; de man met de auto en de voorstelling, en toen hij er uiteindelijk weer aankwam, ging hij bij ons zitten, begon de chips op te eten, zuchtte en zei: 'zo, nou heb ik ineens geen haast meer.'