De zaak

Het wereldnieuws vaart aan ons voorbij. Avond aan avond zodra wij de kinderen in bed gestopt hebben, gaan we naar zolder, we installeren ons op de bank met een fles port binnen handbereik of wodka en houden ons alleen nog bezig met de Zaak. Alleen voor belangrijk nieuws van buiten wordt het beeld even stilgezet, - gisteren kregen we bijvoorbeeld een app dat er aan de overkant een jongen geboren is - maar daarna moeten we verder, want we weten nog steeds niet wie het heeft gedaan. Ik verheug me overdag al op het recherchewerk. Vanavond weer: The Killing. Het liefst kijken we drie of vier afleveringen per keer. Het zijn er bij elkaar twintig. We zitten nu op twaalf. De serie zit goed in elkaar en niemand is te vertrouwen. Net het echte leven. Maar het echte leven, als wij 's nachts de trappen afdalen, valt mij steeds vies tegen. Het koude bed. De stapel was. Het gezicht in de spiegel dat in niets op dat van rechercheur Sarah Lund lijkt. Behalve dat we allebei bruin haar hebben.