Het was tien voor half één 's nachts toen ik over de Keizersgracht liep en de keuze had linksaf te slaan, mee de kroeg in, of gewoon rechtdoor lopen tot aan het centraal station. Het twee-minuten festival was net pas afgelopen. Er hadden vijftig schrijvers voorgedragen en daarom moest het kletsen eigenlijk nog beginnen. Ze zeiden 'ga je mee?' en 'een taxi is toch ook nog een optie.' En dat was zo. Ik had zelfs uitgevonden dat er nachtbussen reden van het centrum naar het eiland waar ik woon. De halte was voor de Martinuskerk. Maar ik wist niet precies waar de Martinuskerk was. Het idee van een nachtbus stond me ook tegen. Er was een schrijver bij die niet dronk. 'Maar waarom ga je dan naar de kroeg?' vroeg ik.
'Voor de gezelligheid,' zei hij.
Het was allemaal voor de gezelligheid. Maar na al die gezelligheid, kwam voor mij onherroepelijk de ongezelligheid. Dat gaf de doorslag.
Omdat ik nogal traag was geweest met besluiten, moest ik me haasten. Op vrij hoge hakken ben ik vrij hard de stad door gerend, ik had echt baat bij m'n wekelijkse rondjes, en meteen toen ik tram 26 instapte, gingen de deuren achter mij dicht.
Hier nog een nieuw Torpedo filmpje van mij te zien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten