Met een van de coördinatoren van CREA zit ik in een reuzenaquarium. Het is middenin de werknemersruimte geplaatst. In het kader van de transparantie.
Ze stelt het uur voorbereidingstijd dat ik betaald krijg ter discussie. Het zou misschien teruggebracht kunnen worden naar een half uur. Om de kosten te drukken. Ook hebben we het over het nieuwe gebouw. Er zijn nog wat opstartproblemen.
'De zelfdenkende computer regelt hier nu alles,' zegt ze, 'het licht, de temperatuur. Maar de pianodocent klaagt dat het te koud is en de dansdocent vindt het veel te heet. En bij muziek wilden ze in het donker naar de muziek luisteren, maar het licht kan niet uit. En soms gaat het licht overdag ineens overal uit.'
'Dan vindt de computer dat het genoeg geweest is,' zeg ik.
'Ja,' zegt ze.
'En die sloten dan,' zeg ik, 'waarom niet gewoon een sleutel? Ik heb het idee dat dit chipsysteem alleen maar heel duur is.'
'Er is een voordeel aan,' zegt ze. 'Ik heb gehoord dat het ergens goed voor is.'
'Wat dan?'
'Na vijf uur kun je deze ruimte afsluiten, zodat niemand anders er meer in kan.'
Stilte.
Dan zegt ze: 'Maar dat kan ook met een gewone sleutel, hè?'
donderdag 19 april 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten