dinsdag 3 april 2012
Schoon
Het is 09.32 u. De kinderen naar de opvang gebracht in een eender jurkje. Alles in vrede. Thuisgekomen de koffiebonen gemalen, een dubbele espresso gezet. Die is nu bijna op. De dagelijkse weblogs zijn gelezen. Altijd fijn. Facebook is gecontroleerd. Niets nieuws. Er rest mij niets anders dan te beginnen. Vrij en ongedwongen. In het weekend heb ik Park van Willem Claassen gelezen en dacht daarover: zo kan het ook. Simpel en eerlijk proza. Hij kan zijn hele leven voort. Elke nieuwe fase een nieuw boek. Ik lees nu The turn of the Screw van Henry James en dat is tot nu toe heel erg spannend. Een spel met suggestie. In een recensie van het nieuwe boek van Sanneke van Hassel word ik nog genoemd en Esther Gerritsen en Maartje Wortel. Als schrijvers van chicklit voor denkers. Ik denk dat chicklit voor denkers het hoogst haalbare is als vrouw. De man zal wel gewoon literatuur schrijven. De ochtend begint schoon, de dag is nog lang, alles kan gebeuren. Er hoeft niet geleden te worden vandaag. De zon schijnt. De koffie is echt op. Het is 09.37 uur.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
De recensie was geschreven door een man, neem ik aan? Mooi gezelschap overigens (Wortel heb ik niet gelezen).
Las (in ongetwijfeld een andere recensie) dat het vorige boek van Sanneke van Hassel (Nest) mislukt was. Herkende ik ook niets in.
Ene Jann van Trouw.
Het gezelschap is goed inderdaad. Ik ben een groot fan van Wortels werk.
Dat las ik ook. Dat is nou zo vervelend, dacht ik, krijg je een fijne recensie maar ook een trap na dat je andere boek mislukt zou zijn. Dan is er meteen niets meer aan, die hele recensie. Maar zo gaan die dingen kennelijk.
Een reactie posten