Bewijslast

Bewijs dat u een mens bent, wordt mij hedenochtend door blogger gevraagd. Ik kan niet verder als ik mijn menszijn niet aan kan tonen.
Er moet van alles gebeuren met dit blog, achter de schermen, want anders is mijn account op dertig mei weg, zo waarschuwen ze mij al steeds. Ik haat veranderingen, altijd maar weer die kut-veranderingen waar ik niet om vroeg. Het was toch allemaal goed zo. Blijkbaar was het niet goed zo. Er moest grondig gerenoveerd worden.
Ik had stukjes in mijn hoofd over de reis naar de dierentuin die ik gisteren maakte, hoe ik mijn redacteur in de tram trof, hoe ik een les mee turnde en 's avonds het literaire spektakel bijwoonde in het Torpedotheater. Drie verschillende werelden op één dag. Het moest niet veel gekker worden. Ik had ook nog een tot nadenken stemmend artikel gelezen in de Groene over schrijvers en de middenklasse. Daar wilde ik nog iets mee.
Maar het regent nu. Het zeikt. De lucht is grijs. En ik moet bewijzen dat ik een mens ben. Dat gaat twee keer fout. Uiteindelijk word ik dan op het nippertje als mens beschouwd, hoezee, maar daar heb ik geen donder aan, want nog steeds kan ik niet geactiveerd worden, zeggen ze. En als ik na dertig mei niet meer hier te lezen ben, dan weet u hoe het komt. Dan ben ik toch niet geaccepteerd, als volwaardig mens met een gebruikersnaam en een wachtwoord.