'Welcome to New York,' zei de jongeman in de airline die ons naar het metrostation bracht.
Het begin van de film. Even later zaten we in de metro, twee vrouwen die hun gezin thuis hadden gelaten, met hun koffers en de bezweette lijven. Buiten de blikkerende zon. Op weg naar halte Nostrand waren ze zich nog totaal niet bewust van dat wat komen ging. Een typische filmhuisfilm.
In het volgende shot doorkruisten we Brooklyn, met onze koffers en rugzakken. Het was vijftien minuten lopen naar de juiste Avenue. Met de google app liep je overal zo naartoe.
De zon brandde op mijn zwarte kleding.
Het was een herrie. Overal muziek uit auto's. Donkere mensen. Veel churches. God was hier overal aanwezig. Slechte gebitten. Wasserettes. Kleine kapperszaakjes voor afro kapsels. One way's to ? Iedereen lachte ons inderdaad vriendelijk toe, vroeg waar we vandaan kwamen en hoe het ging. Hier en daar zat een tentje met smoothies, koffie en tarwegras. De totaal gescheiden werelden. In een half lege winkel werd de Dove Deodorant voor ons achter het glas vandaan gehaald, alsof het een dure parfum betrof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten