Vannacht werd ik wakker van het miauwen van een kater op straat en het rommelen aan het slot van de voordeur. Ronnie is terug! Man is terug! Alle hens aan dek! Maar beneden bleek de stoep leeg. Ik haalde voor de zekerheid toch de haak van de deur. Een mens kan zich vergissen. Ook man.
Op een ander moment in de nacht kwam Deetje mijn slaapkamer in: 'Ik hoor steeds iemand beneden koffie malen,' fluisterde ze.
'Er is niemand,' zei ik.
'Papa misschien?'
'Papa is toch uit logeren.'
'Komt hij morgen terug?'
'Hij komt woensdag en zaterdag.'
'En dan gaat hij weer?'
'Dat denk ik wel.'
'Maar wanneer komt hij echt helemáál terug? Gewoon helemaal.'
'Dat weet ik niet precies.'
'Ik ben bang.'
'Kom maar bij me liggen.'
Een opgekruld meisje lag naast me te slapen, op de plek waar gisteren man nog lag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten