's Ochtends eet ik twee boterhammen. Ik hou van hele dikke lagen boter, die ik er zelf opsmeer. Ik kan ook zelf mijn kleren aantrekken behalve de trui. Je hoeft me absoluut niet in m'n jas te helpen.
Vanmorgen brachten we eerst nog ontbijt naar de eendjes in de Amstel. Broodsoep. (Dat is geen dagelijkse kost hoor) Daarna zwaaiden we de eendjes nog heel lang uit. Alsof we ze nooit meer zouden zien. Dag eendjes! Op de crèche las mijn moeder een boek voor. (Dat is wel een vereiste) Mijn vrienden en ik zaten allemaal op de bank te luisteren. Rondom haar. Ik het dichtst tegen haar aan natuurlijk- het was tenslotte de mijne. En ze las adembenemend goed voor.
Maar toen het uit was, klapte ze het boek dicht.
Ik ga maar eens, zei ze. En stond op.
Ik besloot ook maar eens te gaan.
Dag vrienden!
Nee, zei mama. Nee, nee.
Ik klemde me aan haar vast. Als een aap. En moest ontzettend huilen.
Toen zei de beetje nieuwe crèchejuf dat het zo ontzettend goed was dat ik assertiever werd. Ze zei dat ik nu duidelijk de controle niet wilde verliezen maar dat mama mij toch écht aan haar moest geven en dat we (die nieuwe en ik) mama dan sámen uit zouden zwaaien bij het raam en...
Mama gaf me - plop - af.
Ze ging.
Dag mama.
PS: Je hebt echt nauwelijks werk aan mij. In mei word ik al drie. Ik beloof ook dat ik nooit meer assertief zal zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten