Voor het donker

Was ik effe blij dat ik naar yoga mocht. Het was de hoogste tijd voor een shot zen.
Ik kan wel proberen hier mooie woorden aan te geven. Of het in metaforen te verpakken. Whatever. Maar ik heb donkere kanten. (Lees: Inktzwart) En die zijn echt niet alleen uit op bescheiden zelfvernietiging.
Ze kunnen zich op totale destructie van een ander richten. Iemand die mij óóit iets aangedaan heeft. Het hoeft maar even opgerakeld te worden...
Nou, en toen lag ik gelukkig op het yogamatje en daar openden we ons hart.
'Van deze oefening kun je ook heel emotioneel worden,' vertelde de juffrouw na de les. 'Je bent helemaal opengebroken.'
'En vanaf wanneer kan het ongeveer gaan beginnen?' vroeg ik. 'Dat emotionele?'
'Vanaf nu,' zei de juf.
Haastig pakte ik mijn spullen bijeen en vertrok. Om voor het donker thuis te zijn.