Vanavond kwam er een muis naar yoga. Halverwege viel hij de les binnen. Scheerde langs onze matjes. Hij voelde zich met ons verbonden. Wij in het begin niet met de muis. Met argusogen bezagen we hem. De zwarte schaduw in onze ooghoeken. Vanuit een donkere hoek begluurt hij ons. Omdat hij zo graag bij ons wilde zijn. Mét ons. Met onze cellen, onze bloedbanen, onze gedachten. Nog liever wilde hij het vel dat ons lichaam als een cadeautje verpakt (het vel zit strak tussen de tenen, om de voeten en gaat via het scheenbeen omhoog) van ons afscheuren. De muis - het ongrijpbare beest - wil naar binnen piepen. Zich in ons binnenste nestelen. Eénworden.
Yoga betekent verbinding maken. We leren in verbinding staan met de ander, met onszelf, onze cellen, onze bloedbanen, onze gedachten.
En in principe dus ook met het muisje...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten