Spontaan

Ik kan er niet zo goed tegen op het moment. Dat alles anders loopt. Maar lok het ook uit. Want gisteravond pakte ik - onafhankelijk van mezelf - de telefoon. En bleek ik spontaan een vriendin te bellen.
'Hee, met mij!' gilde ik in de hoorn.
'Hee? Jij?'
'Zal ik NU een kopje thee bij je komen drinken?'
'Is het soms ergens om?' vroeg ze.
Ik twijfelde meteen aan mijn ingeving. Ik had er verder totaal niet over nagedacht. Het idee niet uitgewerkt. Ineens was het in mij opgekomen nog een stukje te gaan fietsen. Frisse neus halen. Bijkletsen. Dus had ik de telefoon gepakt. Hele vreemde move ook eigenlijk. Als je het zo bekeek.
'Nee zomaar,' zei ik. 'Als ik je stoor? ik dacht gewoon, als het niet uitkomt, was ook maar een dom plannetje, moet nog schrijven...'
'Je komt dus niet om me iets heel speciaals te vertellen?' Ze lachte.

Als ik spontaan vriendinnen bel, denken ze dat ik wel zwanger moet zijn. Of bijna dood.