Nieuw Amsterdam TV kwam filmen.
Een vriendin was mijn boek aan het lezen en belde op. 'Alsof ik even in jouw hoofd mag kijken!' Om daar direct aan toe te voegen: 'Jij hebt wel een naargeestig hoofd zeg.'
Een vriendin mailde dat ze niet in pais en vree met zichzelf leefde vandaag. Misschien morgen wel. Of misschien toch emigreren.
Een andere vriendin mailde dat ze de zucht naar zoetigheid niet had kunnen onderdrukken. En dat ze iets zocht maar niet wist wat.
Mijn moeder belde om te melden dat hun hond ziek was en in twee dagen alleen één nat boterhammetje op had.
De fietssleutel was kwijt toen ik op het punt stond om Jeetje op te halen bij de crèche. De fietssleutel werd niet gevonden.
Jeetje kreeg een woedeaanval toen ik kwam.
Jeetje kreeg nog een woedeaanval toen ik zei dat we gingen lopen.
Jeetje besloot midden op de Weesperzijde te gaan zitten. Tijdens spitsuur.
Bij yoga moesten we ons zwaar laten worden. Zo zwaar dat we in de vloer een afdruk achter zouden laten, zoals op het strand.
Daar lig ik nu nog.
woensdag 10 september 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik hou heel erg van dergelijke opsommingen. Dank Elke!
Een reactie posten