Sloddervarkens

'Een rotzooi maken jullie ervan, zegt de schoonmaker, 'echt een rotzooi. Ik snap niet dat jullie dat zelf niet zien. De overburen maken er ook al zo'n rotzooi van. Ik kan daar soms niet eens lopen! Overal kranten en lege flessen en planten. Ik kan nergens bij. Hebben ze zo'n groot huis, leggen ze overal troep neer. Kopen ze een nieuw bureau, stoppen ze het vol met speelgoed. Snap je dat?'
'Dus die mensen zijn nòg rommeliger dan wij,' zeg ik.
'Nou, jullie maken ook veel rotzooi. Het is niet mooi dat alles op de kast ligt. Waarom niet erin? Dat kost maar vijf minuten. En waarom zit er plastic bakken tussen de pannen? En waarom is deze kast bijna leeg en die helemaal vol? Zo vol dat de la niet meer dichtgaat? Wat doen deze kaarsen in de handdoekenla?'
'Ik weet niet waar de kaarsen horen te liggen,' zeg ik.
Hij trekt de voorraadkast met een zwaai open. Het ziet er daar uit alsof daar onlangs een bom ontploft is.
'Jullie hebben plek genoeg,' zegt hij, 'maar jullie gebruiken het niet. Jullie gebruiken niets. Waar moeten jullie nou je boodschappen kwijt? Waar? En hoe moet je zien of iets over de datum is? Dat kun je zo niet zien. Dus dan moet je het weer weggooien. Het is allemaal verspilling. Waarom doen jullie dat nou? Waarom, Elkie?'
'Jij moet opruimcoach worden, Faab,' zeg ik. 'Opruimcoach. Dat is iets voor jou. Het is minder zwaar dan schoonmaker, je kunt er meer mee verdienen. En er is dus een markt voor!'
Hij kijkt me aan. 'Maar waarom doen jullie dat niet gewoon zelf?'
'Omdat we luie varkens zijn,' zeg ik, 'we zijn luie, onverschillige varkens die het leven niet verdienen.'