Het is haast geen Jeetje meer, maar Jee. Ze werd gisteren zes jaar. In de ochtend hadden we een heksenfeest met heksendrank en heksenpoep en op zolder zat de heks met haar heksenmuziek. Dat feest ging geruisloos over in een feest waar ook grote mensen mochten komen met hun kroost. We feestten. We feestten tot we erbij neervielen. Deetje viel tijdens het avondeten in slaap, met een hap rijst nog in haar mond. Haar hoofdje rustte op tafel. En de jarige Jee zei even na zessen: 'Mag ik alsjeblieft, alsjeblieft naar bed?'
Maar vanmorgen, het was nog geen half zeven, zaten de zusjes en de moeder alweer fris en fras in bad. Ze hadden het ontbijt al achter de kiezen, ook had moeder Deetjes pony voor het eerst bijgeknipt. ( 'Hee! Dee is geknipt!' zou de crèchejuffrouw uren later uitroepen. En toen zou moeder de muizentrap pas zien.) Terwijl Jee en ik het hele feest nog eens doorspraken, had Deetje al een paar wandelingen van de keuken naar de kamer gemaakt. Zonder zich ergens aan vast te houden. Zelfs geen klein handje tegen de muur. De heks zat een paar verdiepingen hoger. Met haar puntneus, haar heksenhoed.
En, als het goed is, zit ze daar nu nog.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten