Ik ga voortaan alleen nog maar naar de Groene Winkel voor boodschappen. De kleine heeft er een eigen winkelwagentje en het is er verder compleet uitgestorven. O, hoe heerlijk is het ergens de Enige te zijn. Daar betaal ik graag wat voor.
Na dit meditatieve winkelen, moest de kleine nog even wat rennen. Ik liet haar uit in het Sarphatipark. Ze dartelde naast mijn volgepakte fiets. Met haar laarsjes door de plassen. Het schemerde ineens flink. Héél vlak achter ons liep die man. Wist ik veel dat dit het uur was waarop de alcoholisten hun bankjes bezetten en de verstotenen over de paden ijsbeerden.
'Héé. We lopen een rondje!' merkte de kleine scherp op toen we z.s.m weer afbogen. Het park uit. Die man ook.
Maar hij had geen fiets.
Bij de bioslager op de hoek van onze straat, waren wij weer de enige. Met het klassieke muziekje op de achtergrond. Werkelijk een oase van rust. Ik kocht van geluk tien knakworsten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten