Stormy weather.De fietsen zijn omgewaaid. En Eelco is weg!
Buiten wordt al twee uur om Eelco geroepen. Totdat we binnen alleen nog aan de onbekende Eelco kunnen denken en mijn dochtertje zich tenslotte af begint te vragen of er zich nog ergens ene Eelco in ons huis ophoudt misschien?
'EEELCO!' Om de minuut worden we opgeschrikt uit ons gerieflijk dagelijks bestaan.
De man is een jaar of zestig, rode das nonchalant om zijn nek geslagen en tuurt omhoog naar onze identieke huizenblokken. Met twee handen om zijn mond blijft hij de naam van zijn verloren zoon toeteren: 'EEEELCO.'
Tevergeefs.
Geen Eelco te zien. Eelco houdt zich schuil. Eelco heeft het natuurlijk helemaal gehad met die lul.
De regen striemt. De sneakers van de dwaze vader in de berm zakken langzaam weg in de modder. Het is een aanhouder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten