Je opwachting maken op feestjes waar je niemand kent. Dat is een nieuwe bezigheid van mij. Door wind en storm komen fietsen. Een paar keer van de weg worden geblazen. Maar je trapt toch door want, ja want? In je dikke vest een stomende lawaaierige ruimte betreden. Je vraagt je af of dit überhaupt wel het goede feestje is. Daar de mensen je deze keer állemaal niet bekend voorkomen. Helemaal geen aanknopingspunt. Waar dan ook mee. Het zou ieder willekeurig feestje kunnen zijn. Misschien ben je wel op een bruiloft. En ben jij de laatste verwaaide gast waaraan niemand durft te vragen wie ze is. Maar je ziet zo snel geen bruidspaar.
Er wordt bovenmatig veel gerookt. Dus het zit in ieder geval in de creatieve hoek. Dat wel.
'WE GAAN BEGINNEN!' roept een man.
Helemaal achteraan bij de bar zie ik de man opstaan die ik al een jaar of zes, zeven, acht of was het negen niet meer gezien heb. Ik ben toch goed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten