Dit weekend is mijn muze omgekomen in een wreed spel met de werkelijkheid. We hadden namelijk haar moordenaar te logeren. En oma.
Dit weekend aten we bij vreemde mensen in de Betuwe. We reden ver na middernacht naar huis, luisterden Franse chansons, besloten het huis niet te kopen.
Dit weekend voer ik ook op een sloep door de grachten van Amsterdam, praatte er over trancedentale realiteit met een meneer die een koud hoofd had, en met een dame uit Singapore over het missen van je eigen eten als je verdrietig bent.
Dit weekend werd me gevraagd of ik straks in Broese Kemink voor wil lezen met twee erg goede dichters.
Ik sliep weinig. Vanmorgen werd ik wakker met gemengde gevoelens.
Ik las op de mail dat de proefdruk er was.
Ik dacht na over hoe het nou moest allemaal.
Ik sloot mijn ogen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Een bewogen weekend! Ben eigenlijk wel benieuwd hoe de Muze aan zijn eind is gekomen... En of oma daar nog een glansrol in heeft gespeeld.
Een reactie posten