Er hangt iets in de lucht. Vlak boven mij. Iets; de ingrediënten van een nieuw verhaal. Nog niet erg vormvast. Iets hangt daar maar. En al sta ik op het puntje van mijn tenen. Ik kan er steeds niet bij.
Buiten staat een jongeman al een uur om ene KARIN te roepen. KAARIN. HEE KAARIN, DOE OPEN NOU.
Hij staat midden op straat, claxonneert met zijn auto. Dan trommelt hij met blote vuisten op haar voordeur en begint met stokken tegen Karins raam te gooien. Hij heeft een perfect just-out-of-bed kapsel. KAAHAHAARIN, DOE OPEN NOUHOUHOU.
En overal gaan de gordijnen opzij, behalve die van Karin.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ja, tragisch. Karin zal even op haar lippen moeten bijten om er niet op in te gaan. Ze moet er een punt achter zetten, anders begint alles opnieuw.
Of ze reageert wel en het betekent het begin van een nieuw leven.
De opties zijn nog open, Elke!
Een reactie posten