Ik fiets tegen de storm in. Het feestbeest - met glanzende lipjes - achterop. Het is zomerfeest op de crèche. Ze verheugt zich al vanaf zes uur vanmorgen. Ik verheug me niet. Nergens op. Ik heb veel last van deceptie. De recensie die vandaag in de krant zou staan, stond er niet in. Ik had vannacht op vanalles gerekend. Behalve dat die er niét in zou staan. Uitstel. Afstel wellicht? Je moet ook nooit ergens op rekenen. Ze moeten ook niet melden dat die erin gaat komen.
Op de terugweg fiets ik, zonder feestbeest, langs haar huis. Het huis van mijn schrijfjuf. De gordijnen zitten er allemaal dicht. Ik zie de stenentrap naar boven, de voordeur. Het naambordje. Het zal de laatste keer zijn dat ik hier langsfiets, en dat zij nog daarbinnen is, haar lichaam. De deceptie had eigenlijk niet veel groter kunnen zijn vandaag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
ik had net De Groene opgezegd en kan niet in hun recensies van deze week. Wat zeiden ze?
en och, wat ze ook zeiden, you're here to stay.
w.
Positieve grondtoon.Maar raadselachtig in z'n geheel, alsof de recensent niet helemaal wist in welke categorie hij de verhalen moest plaatsen. En wat hij ermee moest. Maar dat probeerde te verbloemen.
'Geurts laat de lezer denkend achter...'
Een reactie posten