Rangschikken

Dames en heren,
mijn haar is tot mijn ellende kort geknipt omdat het vorige keer toen het tot mijn ellende kort geknipt was, na een paar weken toen het weer aangegroeid was uiteindelijk toch best leuk bleek te staan, dat korte.

Mijn oude schrijfjuffrouw ligt op sterven, er hangt een recensie in de lucht, mijn haar zit dom. Er gebeurt altijd te veel. En ik verkies over het korte kapsel te schrijven.
'Vrouwen van halverwege de dertig knippen hun haar altijd kort. Het worden moekes', hoor ik Vader alweer roepen. 'Dat ga jij ook doen. Moet je opletten!'
Laat Vader maar roepen.

Het lijkt of een mens nooit tijd heeft om uit te blazen, bij te komen. Ik wacht op het moment dat er even niets gebeurt, zodat ik alles een juiste plek kan geven. Zodat het rangschikken eindelijk een aanvang kan nemen. De ordening. Ik wacht op de bewegingloosheid. Zonder dood te zijn.
Maar nee, we vliegen maar door. Kris kras door elkaar.

Uw moeke.