Jeetje zegt nooit iemand gedag als ze weggaat. En dat schijnt wel heel belangrijk te zijn. 'Jeetje, ga jij eens even terug om gedag te zeggen,' zeg ik als we alweer in het halletje van de crèche staan. Er tussenuit geglipt zonder dat iemand het merkte. 'Hup!' Ik geef haar een duwtje in de rug. 'En zeg ook meteen gedag van mama,' fluister ik.
Jeetje gaat niet.
'Dit gedrag is dus typerend voor kleine meisjes,' zeg ik als ik haar achterop mijn fiets zet. 'In mei word je al vier jaar.'
Jeetje zegt ook al nooit 'hallo' op feestjes. Ze geeft de mensen geen hand. Ze stelt zich niet voor. In plaats daarvan verdwijnt ze naar achteren. Ik hol achter haar aan.
'Jeetje kom eens terug,' zeg ik. 'Geef die rare, vreemde mensen eens allemaal een handje. En stel je netjes voor.'
Jeetje blijft op haar schuilplaats zitten. Ik erbij.
'Kom op. Je bent een grote meid,' moedig ik haar aan. 'Die geelgroene wezens bijten niet.'
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten